Dwory ziemi jędrzejowskiej...

W 1804 r Grudzyny Józef Kosiński sprzedaje swojemu pasierbowi Kajetanowi Roxyckiemu. w 1843 Grudzyny odkupuje Pelagia Szamota i przekazuje je synowi Stanisławowi. W 1852 Grudzyny zostają mu skonfiskowane za udział w powstaniu. Na licytacji Grudzyny kupiła żona Stanisława Szamota, Teodozja z Gołuchowskich. W kolejnych latach właściciele zmieniali się co kilka lat.

Warto zauważyć, że Grudzyny oraz inne w/wym. majątki car skasował po powstaniu listopadowym. Dochodzenia w sprawie udziału w buncie trwały wiele lat ( w tym przypadku od 1831 do 1852 r.), a odpowiedzialnymi za ich skuteczność w machinie administracyjnej Rosja uczyniła naczelników powiatów.

Tutaj akurat żona powstańca, pani Teodozja z Gołuchowskich Szamotowa odkupiła mężowskie Grudzyny. Musiała to być sprawa honoru, ale finansowo bliska samobójstwu. Jak pokazują dalsze losy, nie udało się rodzinie utrzymać tej własności choćby do kolejnego powstania .

W okresie II RP podejmowano próby stworzenia katalogu skonfiskowanych majątków.
www.newsweek.pl/wiedza/historia/roszczen...tykuly,404757,1.html

Konstytucja z 1815 r .znosiła karę konfiskaty, nie przewidywał jej ponadto Kodeks Karny z 1818 r. , Po powstaniu listopadowym pojawia się najpierw tzw. sekwestr majątku. Karę konfiskaty przewidziano w Statucie Organicznym z 1832 r.
wiadomosci.onet.pl/wyzuci-z-majatku/lr2q7

Więcej o konfiskatach na ziemiach polskich w książce J.Kaczkowskiego wyd. w 1918 r.
ebuw.uw.edu.pl/dlibra/doccontent?id=101085

W skanie udostępnionym ostatnio przez Krzyśka w Galerii, Spis służby w Zagaju z 1931 r. wymieniono stelmacha (kołodzieja) Ludwika Dulińskiego.

www.andreovia.pl/galeria/picture.php?/3794/recent_pics

Fach związany z obróbką drewna. Jak pamiętamy, ojciec Tekli, Jan posiadał warsztat stolarski w Kielcach.
Jakie pokrewieństwo łączyło ich obu ?

Raczej nie było żadnego pokrewieństwa między nimi. Opracowuję drzewko genealogiczne Zagaja i na nazwisko "Duliński" trafiłem kilka razy ,. Dulińscy zamieszkiwali parafię Imielno i zapewne wspomniany Ludwik wywodził się z tych z Imielna.

Niedawno wpadła mi w ręce książka "Ziemianie polscy XX. wieku", autor: Antoni Arkuszewski. Znalazłem w niej informację o tym że na podwórzu dworskim przy dworze w Grudzynach natrafiono na cmentarz pogański z którego wydobyto urny i inne zabytki archeologiczne. Wszystkie wykopaliska przekazano do Muzeum w Kielcach. Jest też wzmianka że na początku I wojny światowej w dworze w Grudzynach stacjonował sztab wojsk rosyjskich.

Słownik biograficzny, do którego marek112 dotarłeś, powstał dzięki informacjom członków rodzin ziemiańskich i...nazbierało się ich całe pięć tomów .
Jak się spodziewamy na dworku w Grudzynach 11 listopada 2018 r. nareszcie ma zostać wmurowana tablica pamiątkowa o stacjonowaniu w nim marszałka Piłsudskiego.
Natenczas w dworku są mieszkania komunalne, więc dach ma gmina remontować. Dobre i to na stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości.
Tym bardziej więc cieszy tablica w jędrzejowskim Rynku, o której w innym wątku rozmawialiśmy ongiś.
Jak dokładniej popatrzeć, to 7 tomów się szykuje i tylko nieliczni zostali w słowniku uwzględnieni , no ale są jeszcze inne publikacje.

marek112 napisał:

W 1804 r Grudzyny Józef Kosiński sprzedaje swojemu pasierbowi Kajetanowi Roxyckiemu. w 1843 Grudzyny odkupuje Pelagia Szamota i przekazuje je synowi Stanisławowi. W 1852 Grudzyny zostają mu skonfiskowane za udział w powstaniu. Na licytacji Grudzyny kupiła żona Stanisława Szamota, Teodozja z Gołuchowskich. W kolejnych latach właściciele zmieniali się co kilka lat.

Majątek ten prawdopodobnie nie został skonfiskowany za udział w Powstaniu Listopadowym tylko za udział w Powstaniu Ludowym ks. Ściegiennego

Witaj! Czemu tak przypuszczasz ? Czy zbyt długo trwało rosyjskie dochodzenie w sprawie udziału Szamoty w powstaniu 1830 r.( nie władał jeszcze majątkiem) aż do konfiskaty w początkach 1852 r.? Podejrzanych o udział w rozruchach latami szpiegowano i donoszono najpierw do władz powiatowych, a raporty szły ustalonym trybem coraz wyżej. Skoro nawet tak prosta sprawa jak wybrukowanie Jędrzejowa zajęło administracji rosyjskiej aż 20 lat....

Może wydawać się dziwne, ale doświadczenie mojego pradziada Feliksa kazało mu ukrywać się przed policją carską od 1905 roku ( uczestnik rewolucji w Iłży) praktycznie do odzyskania przez Polskę niepodległości, czyli do 1918 roku. On wiedział, że władze nie zapomną mu walki z kozakami, a jak mówił "nie chcę w tiurmie skończyć, to muszę kluczyć." Ostatnio odkryłam, że ukrył się z rodziną w jakichś Pokrytkach na północnym Mazowszu, gdzie z synem "opiekowali się" bronią z odzysku w ramach POW, więc jak się domyślasz, miejsca nie zagrzali.